تضمین از قطعه ناصر خسرو

ناصر خسرو قبادیانی قطعه ای مشهور به نام " عقاب مغرور " دارد با این شروع:

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست          وز بهر طمع بال و پر خویش بر آراست

مرحوم حاج میرزا محمود حامدی از این قطعه تضمینی کرده با این شروع :

"از سبزه صبا طرف گلستان چو بیاراست          بر شد ز فلک نغمه مرغان ز چپ و راست

ناگاه شد این قصه ز مرغی به نوا راست          روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خواست

بهر طلب طعمه پر و بال بیاراست"

اما این دو بیت را جا انداخته و تضمین نکرد...

"چون من که تواند که پرد در همه عالم            از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست

در خاک تپان گشت و بیفتاد  چو  ماهی            وانگه نظر خویش گشاد از چپ و از راست"

از این رو شاعرانی از دشتی به استقبال از تضمین حامدی دو بیت بالا را تضمین نمودند...

1- مرحوم سیدعلی اکبر بهزادی

زین کرت و زین صولت و زین جاه و جلالم          شاهین  قدر  مات  از  این  قدرت بالم

بیهوده    من    از   قدرت     پرواز    نبالم        "چون من که تواند که پرد در همه عالم

از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست"

آن شوکت و آن هیبت و آن قدرت شاهی            یکباره  به دل گشت   بدین   روز  تباهی

گردید نگون سار و سبک چون  پر  کاهی           " بر خاک در افتاد و تپان گشت چو ماهی

ناگه نظر خویش گشاد از چپ و از راست"

2-   ایرج اسدی

بر  اوج   گشایم  پر    پرواز     دمادم            با حشمت و با هیبت و مردانه و محکم

فارغ ز همه قید زمان هستم و از غم           "چون من که تواند که پرد در همه عالم

از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست"

می کرد مکرر به  پر  خویش   نگاهی           آگاه     نبد    هیچ     ز    تقدیر      الهی

پنداشت که خود می نرود سوی تباهی       "در خاک بیفتاد و تپان  گشت چو ماهی

ناگه نظر خویش گشاد از چپ و از راست"

3-  سید اسماعیل بهزادی

تا بال گشایم به  سرا  پرده ی اعظم                از سایه ی من آب شود زهره ی ضیغم

از شوکت پرواز من این گشت مسلم                "چون من که تواند که پرد در همه عالم

از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست "

دست قدر از چرخ کشد تا که کلاهی            پرواز   کند   مرگ   چو    افکند    نگاهی

شد در نظرش دهر چو دریای سیاهی           " در  خاک  بیفتاد  و   بغلتید   چو  ماهی

ناگه نظر خویش  فکند از چپ و از راست"

4-   سیدمحمدرضا هاشمی زاده

در  واژه ی  پرواز  عقاب  است معظم             خورشید  جهان  زیر پر  ماست   مسلم

مائیم   در  آفاق  چو  طوفان   مجسم            " چون من که تواند که پرد در همه عالم

از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست"

غافل چو شد آن  مرغ  ز  تقدیر  الهی         افتاد  از  آن  اوج   و    در   آمد  به   تباهی

آن عاقبت کبر و غرور است که ماهی         " بیچاره  تپان گشت و در افتاد  چو   ماهی

ناگه نظر خویش گشود از چپ و از راست"

5-      احمد منصوری

اسباب جهانداری من هست فراهم            از  شهپر  اقبال  و  چنین   پنجه   محکم

تقدیر دل اشفته از این  امر  مسلم           "چون  من که  تواند که پرد در  همه عالم

از کرکس و ققنس و سیمرغ که عنقاست"

آورد   ز  کانون  دل خون شده  آهی             چون  ناله  مجروح  در  افتاده به چاهی

غیر از ره تسلیم نمی دید چو راهی            " در خاک بیفتاد و تباه گشت  چو ماهی

وانگه نظر خویش گشود از چپ و از راست"